مژده ی فردا

- نشد که از آخرین روزِ سالِ نود و هشت ​​​​​​بنویسم.انقدر سریع و نامنظم برایم گذشت که وقتی چشمانم را می بندم می توانم تمامش را در ذهن مرور کنم. سالی گذشت و همه مان تجربه های مختلف را پشتِ سر گذاشتیم و فهمیدیم عشق را _ خانواده را _ و بودن هایشان را. آرزوی دارم خوشی ها و عشق و محبت زیاد تر و همچنین سلامتی بر تمامِ افراد جهان حاکم باشد. و با تمامِ وجود، خواهان عدالت و یکرنگی ام. _ باز در آخر شب رهگذر مست، به کوی، غزل رستگی آواز دهد از هر سوی باز می آید ، می منبع